Από τις «Ψυχολογίες» του Γιώργου Κρικοριάν στο «Πάμε Δανάη» πέρασε ο Λάκης Γαβαλάς. Ο γνωστός σχεδιαστής κι επιχειρηματίας μίλησε για την οικογένειά του και τα παιδικά χρόνια, την προσωπική του ζωή καθώς και για τα επαγγελματικά του.«Όταν ήμουν μικρός ήμουν πολύ άτακτος, επειδή διάβαζα πάρα πολύ έπρεπε να μπαλαντζάρω ανάμεσα στο καλό παιδί και το άτακτο. Με έδιωχναν από το σχολείο επειδή ντυνόμουν…
Από τις «Ψυχολογίες» του Γιώργου Κρικοριάν στο «Πάμε Δανάη» πέρασε ο Λάκης Γαβαλάς. Ο γνωστός σχεδιαστής κι επιχειρηματίας μίλησε για την οικογένειά του και τα παιδικά χρόνια, την προσωπική του ζωή καθώς και για τα επαγγελματικά του.
«Όταν ήμουν μικρός ήμουν πολύ άτακτος, επειδή διάβαζα πάρα πολύ έπρεπε να μπαλαντζάρω ανάμεσα στο καλό παιδί και το άτακτο. Με έδιωχναν από το σχολείο επειδή ντυνόμουν πολύ περίεργα. Μετά την προσευχή άκουγα το όνομά μου ”Γαβαλάς να πας να αλλάξεις”. Ο μπαμπάς μου ήταν αυστηρός αλλά επειδή ασχολιόταν μαζί μου νομίζω με αγαπούσε πιο πολύ από τα αδέρφια μου, ήταν φαν μου. Έλεγε η μαμά μου “άσε το παιδί” και φώναζα “δεν είμαι παιδί, είμαι στο Παρίσι και δημιουργώ, είμαι στον Πύργο του Άιφελ”», είπε αρχικά ο Λάκης Γαβαλάς.
Στη συνέχεια ο Λάκης Γαβαλάς μίλησε για την προσωπική του ζωή: «Ζούσα τον έρωτα αλλά πάντα με πειθαρχία. Σεν θα μπορούσα όμως να κάνω σχέση, είμαι ακατάστατος και νευρωτικό άτομο θέλω τον χώρο μου. Ο τωρινός μου σύντροφος είναι ζηλιάρης αλλά είναι υγιής ζηλιάρης, φοβάται απλά μη μου την πέσει κάποιος. Είχα έναν σύντροφο που ζήλευε που ήμουν διάσημος και σταρ και ήθελε κι αυτός να γίνει διάσημος. Εγώ ζηλεύω το ωραίο σώμα, ζηλεύω τον σύντροφο μου επειδή είναι πιο νέος και έχει ωραίο σώμα. Με την τωρινή μου σχέση διακόπτουμε συχνά γιατί μένει στο εξωτερικό. Αν έμενε εδώ δεν θα ήταν σχέση μου».
Ο Λάκης Γαβαλάς είπε επίσης: «Οι καλύτερες στιγμές της καριέρας μου ήταν όταν έφερνα στην Ελλάδα ρούχα μεγάλων σχεδιαστών. Τον Νοέμβριο θα πάω στο Παρίσι να συμμετέχω στα γυρίσματα του «Emily in Paris. Πέρσι στο ”My style rock” μπλοκάραν τη συμμετοχή μου στο «Emily in Paris» δεν με άφηναν να φύγω, μου έλεγαν άγρια πράγματα».