Ο Δημήτρης Μακαλιάς βρέθηκε καλεσμένος στο vidcast Restart της Λιλής Πυράκη και μίλησε μαζί της για πάρα πολλά θέματα. Ανάμεσα σε αυτά, ο φόβος του θανάτου, η απώλεια του αδελφού του και τα μεγάλα restart της ζωής του.Αρχικά ο ίδιος μοιράστηκε τις σκέψεις που έχει για τον θάνατο, λέγοντας: «Μου αρέσει η θλίψη και δεν γελάω πάντα με όλα. Όσο μεγαλώνω, έχω τον φόβο του θανάτου. Θεωρώ ότι αυτό είναι …
Ο Δημήτρης Μακαλιάς βρέθηκε καλεσμένος στο vidcast Restart της Λιλής Πυράκη και μίλησε μαζί της για πάρα πολλά θέματα. Ανάμεσα σε αυτά, ο φόβος του θανάτου, η απώλεια του αδελφού του και τα μεγάλα restart της ζωής του.
Όσα εξομολογήθηκε ο Δημήτρης Μακαλιάς
Αρχικά ο ίδιος μοιράστηκε τις σκέψεις που έχει για τον θάνατο, λέγοντας: «Μου αρέσει η θλίψη και δεν γελάω πάντα με όλα. Όσο μεγαλώνω, έχω τον φόβο του θανάτου. Θεωρώ ότι αυτό είναι το βασικό μου σκοτάδι που απεχθάνομαι, δεν θέλω καθόλου. Ο θάνατος γενικά δε μ’ αρέσει. Προσπαθώ, βέβαια, να έρχομαι πιο κοντά του. Ξέρεις, σιγά σιγά να ξαναπάω σε κηδείες, γιατί για χρόνια δεν ήθελα να πηγαίνω σε κηδείες. Να παρακολουθώ, να δω την κηδεία του Πάπα, ξέρω για κάποιο περίεργο λόγο. Αλλά δεν… Δεν ηρεμώ. Με φοβίζει».
Ο Δημήτρης Μακαλιάς βρέθηκε καλεσμένος στο vidcast Restart της Λιλής Πυράκη και μίλησε μαζί της για πάρα πολλά θέματα. Ανάμεσα σε αυτά, ο φόβος του θανάτου, η απώλεια του αδελφού του και τα μεγάλα restart της ζωής του.
Όσα εξομολογήθηκε ο Δημήτρης Μακαλιάς
Αρχικά ο ίδιος μοιράστηκε τις σκέψεις που έχει για τον θάνατο, λέγοντας: «Μου αρέσει η θλίψη και δεν γελάω πάντα με όλα. Όσο μεγαλώνω, έχω τον φόβο του θανάτου. Θεωρώ ότι αυτό είναι το βασικό μου σκοτάδι που απεχθάνομαι, δεν θέλω καθόλου. Ο θάνατος γενικά δε μ’ αρέσει. Προσπαθώ, βέβαια, να έρχομαι πιο κοντά του. Ξέρεις, σιγά σιγά να ξαναπάω σε κηδείες, γιατί για χρόνια δεν ήθελα να πηγαίνω σε κηδείες. Να παρακολουθώ, να δω την κηδεία του Πάπα, ξέρω για κάποιο περίεργο λόγο. Αλλά δεν… Δεν ηρεμώ. Με φοβίζει».
Αναφερόμενος στην πιο βαθιά πληγή του, εκείνη της απώλειας του αδελφού του, συγκλονίζει: «Επειδή έχω χάσει, εν τω μεταξύ, και τον αδερφό μου, σε μικρή ηλικία, όπου έζησα δύο γονείς να χάνουν ένα παιδί. Εγώ ήμουν 27, 28 ετών όταν πέθανε ο αδελφός μου. Και λέω, ξέρεις τι με φοβίζει τώρα; Μη συμβεί τίποτα στη ζωή μου τέτοιο. Αυτό εγώ δεν θα το παλέψω. Δηλαδή ξαφνικά αρχίζω και καταλαβαίνω και λέω, τι ήρωες αυτοί οι γονείς μου. Τι κάνανε, πώς επιβίωσαν, πώς συνέχισαν; Δηλαδή όταν το σκοτάδι είναι τόσο βαθύ, αυτή η μαύρη τρύπα του, φοβάμαι μη με ρουφήξει».
Διαβάστε επίσης: Δημήτρης Μακαλιάς: «Με σόκαρε το μίσος, με φοβίζουν οι άνθρωποι μέχρι και σήμερα»
Και πρόσθεσε: «Οπότε αυτό είναι ένα σημείο, το οποίο με τρομάζει. Όχι όμως να με κάνει δυσλειτουργικό, να είμαι όλη την ώρα “μη αυτό, μη το άλλο”. Αλλά είναι σαν κάτι που λες, εδώ είναι, απλά δεν χτυπάει την πόρτα ακόμα. Αλλά είναι δίπλα στην πόρτα. Αρκεί να κάνει ένα “παπ” και να μου τη χτυπήσει. Αυτό το “παπ” που δεν μπορώ να το ελέγξω, γιατί έχω και αυτό το πρόβλημα, μου αρέσει να ελέγχω τα πράγματα. Είμαι Παρθένος και θέλω όλα τα πράγματα να είναι στη θέση τους, σε τάξη, να μπορώ να τα ελέγξω. Αυτό είναι το μόνο που δεν μπορώ να ελέγξω».
Ο Δημήτρης Μακαλιάς βρέθηκε καλεσμένος στο vidcast Restart της Λιλής Πυράκη και μίλησε μαζί της για πάρα πολλά θέματα. Ανάμεσα σε αυτά, ο φόβος του θανάτου, η απώλεια του αδελφού του και τα μεγάλα restart της ζωής του.
Όσα εξομολογήθηκε ο Δημήτρης Μακαλιάς
Αρχικά ο ίδιος μοιράστηκε τις σκέψεις που έχει για τον θάνατο, λέγοντας: «Μου αρέσει η θλίψη και δεν γελάω πάντα με όλα. Όσο μεγαλώνω, έχω τον φόβο του θανάτου. Θεωρώ ότι αυτό είναι το βασικό μου σκοτάδι που απεχθάνομαι, δεν θέλω καθόλου. Ο θάνατος γενικά δε μ’ αρέσει. Προσπαθώ, βέβαια, να έρχομαι πιο κοντά του. Ξέρεις, σιγά σιγά να ξαναπάω σε κηδείες, γιατί για χρόνια δεν ήθελα να πηγαίνω σε κηδείες. Να παρακολουθώ, να δω την κηδεία του Πάπα, ξέρω για κάποιο περίεργο λόγο. Αλλά δεν… Δεν ηρεμώ. Με φοβίζει».
Ο Δημήτρης Μακαλιάς βρέθηκε καλεσμένος στο vidcast Restart της Λιλής Πυράκη και μίλησε μαζί της για πάρα πολλά θέματα. Ανάμεσα σε αυτά, ο φόβος του θανάτου, η απώλεια του αδελφού του και τα μεγάλα restart της ζωής του.
Όσα εξομολογήθηκε ο Δημήτρης Μακαλιάς
Αρχικά ο ίδιος μοιράστηκε τις σκέψεις που έχει για τον θάνατο, λέγοντας: «Μου αρέσει η θλίψη και δεν γελάω πάντα με όλα. Όσο μεγαλώνω, έχω τον φόβο του θανάτου. Θεωρώ ότι αυτό είναι το βασικό μου σκοτάδι που απεχθάνομαι, δεν θέλω καθόλου. Ο θάνατος γενικά δε μ’ αρέσει. Προσπαθώ, βέβαια, να έρχομαι πιο κοντά του. Ξέρεις, σιγά σιγά να ξαναπάω σε κηδείες, γιατί για χρόνια δεν ήθελα να πηγαίνω σε κηδείες. Να παρακολουθώ, να δω την κηδεία του Πάπα, ξέρω για κάποιο περίεργο λόγο. Αλλά δεν… Δεν ηρεμώ. Με φοβίζει».
Αναφερόμενος στην πιο βαθιά πληγή του, εκείνη της απώλειας του αδελφού του, συγκλονίζει: «Επειδή έχω χάσει, εν τω μεταξύ, και τον αδερφό μου, σε μικρή ηλικία, όπου έζησα δύο γονείς να χάνουν ένα παιδί. Εγώ ήμουν 27, 28 ετών όταν πέθανε ο αδελφός μου. Και λέω, ξέρεις τι με φοβίζει τώρα; Μη συμβεί τίποτα στη ζωή μου τέτοιο. Αυτό εγώ δεν θα το παλέψω. Δηλαδή ξαφνικά αρχίζω και καταλαβαίνω και λέω, τι ήρωες αυτοί οι γονείς μου. Τι κάνανε, πώς επιβίωσαν, πώς συνέχισαν; Δηλαδή όταν το σκοτάδι είναι τόσο βαθύ, αυτή η μαύρη τρύπα του, φοβάμαι μη με ρουφήξει».
Διαβάστε επίσης: Δημήτρης Μακαλιάς: «Με σόκαρε το μίσος, με φοβίζουν οι άνθρωποι μέχρι και σήμερα»
Και πρόσθεσε: «Οπότε αυτό είναι ένα σημείο, το οποίο με τρομάζει. Όχι όμως να με κάνει δυσλειτουργικό, να είμαι όλη την ώρα “μη αυτό, μη το άλλο”. Αλλά είναι σαν κάτι που λες, εδώ είναι, απλά δεν χτυπάει την πόρτα ακόμα. Αλλά είναι δίπλα στην πόρτα. Αρκεί να κάνει ένα “παπ” και να μου τη χτυπήσει. Αυτό το “παπ” που δεν μπορώ να το ελέγξω, γιατί έχω και αυτό το πρόβλημα, μου αρέσει να ελέγχω τα πράγματα. Είμαι Παρθένος και θέλω όλα τα πράγματα να είναι στη θέση τους, σε τάξη, να μπορώ να τα ελέγξω. Αυτό είναι το μόνο που δεν μπορώ να ελέγξω».
Διαβάστε επίσης:
Στη συνέχεια, ο ίδιος μίλησε για τα restart που έχει κάνει στα ζωή του, τα οποία στην αρχή έμοιαζαν με καταιγίδες. «Σε κάποια πράγματα, στην αρχή το restart είναι πολύ έντονο. Αλλάζουν δηλαδή δομικά τα πράγματα. Αλλάζει ο ρυθμός της ζωής. Αλλάζει η αντιμετώπιση στα πράγματα. Οι προτεραιότητες. Εντάξει, στην αρχή περνάς μια κρίση. Πολύ έντονη. Τάσεις αυτοκτονίας. Στην αρχή δεν ήξερα αν μπορούσα να το χειριστώ. Στην αρχή με γέλιο και με ηρεμία. Μετά ήρθε η τρικυμία. Μετά να ηρεμήσω. Ξαναμπήκα στο ρυθμό πολύ αργά. Οι ταχύτητες που κινούνται δίπλα σου είναι τόσο υψηλές, που αν παραμείνεις σε αυτό το χαμηλό προφίλ δεν μπορείς να ακολουθήσεις».
