Η απώλεια του Δημήτρη Φαλλιέρου σκόρπισε θλίψη όχι μόνο στον χώρο της δημοσιογραφίας, αλλά και στον κόσμο της φιλοζωίας, όπου είχε αφήσει ανεξίτηλο το αποτύπωμά του.Ο Δημήτρης Φαλλιέρος ήταν από εκείνους τους ανθρώπους που συνδύαζαν ενσυναίσθηση, δημιουργικότητα και αυθεντική αγάπη για τον άνθρωπο και το ζώο. Το ξαφνικό του φευγιό άφησε πίσω του ένα τεράστιο κενό και ένα κύμα συγκίνησης.Ήταν δύσκο…
Η απώλεια του Δημήτρη Φαλλιέρου σκόρπισε θλίψη όχι μόνο στον χώρο της δημοσιογραφίας, αλλά και στον κόσμο της φιλοζωίας, όπου είχε αφήσει ανεξίτηλο το αποτύπωμά του.
Ένας άνθρωπος με καρδιά και πένα
Ο Δημήτρης Φαλλιέρος ήταν από εκείνους τους ανθρώπους που συνδύαζαν ενσυναίσθηση, δημιουργικότητα και αυθεντική αγάπη για τον άνθρωπο και το ζώο. Το ξαφνικό του φευγιό άφησε πίσω του ένα τεράστιο κενό και ένα κύμα συγκίνησης.
Ήταν δύσκολο να τον αποχαιρετήσει κανείς με λόγια. Ήταν ένας αληθινός φίλος, συνεργάτης και συνοδοιπόρος. Η ευγένειά του, η διακριτικότητά του και η βαθιά του επιθυμία να προσφέρει ήταν πάντα εμφανείς.
Η δημοσιογραφία που συγκινούσε
Ως δημοσιογράφος, άφησε το αποτύπωμά του με μοναδικά κείμενα που ξεχώριζαν. Η γραφή του στο topetmou.gr ήταν ουσιαστική, ανθρώπινη και βαθιά συγκινητική. Ήταν από εκείνα τα κείμενα που σε κάνουν να σταθείς και να σκεφτείς: “Ναι, ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος”.
Κάθε άρθρο του είχε ψυχή, είχε κομμάτι της καρδιάς του. Δεν έγραφε απλώς, μετέδιδε. Και αυτό έκανε τη διαφορά.
Πέρα από τα λόγια, μια ζωή αφιερωμένη στη δράση
Αυτό που τον ξεχώριζε όμως ακόμα περισσότερο ήταν η ακούραστη δράση του για τα ζώα. Ο Δημήτρης δεν ήταν απλώς εθελοντής. Ήταν ακτιβιστής, προστάτης, άνθρωπος της πρώτης γραμμής.
Αν διάβαζε αυτές τις γραμμές, πιθανότατα θα ένιωθε άβολα. Θα έλεγε “υπερβάλλεις”. Αλλά δεν υπήρχε υπερβολή όταν μιλούσες για όσα έκανε καθημερινά, σεμνά και αθόρυβα.
Προσπαθούσε με κάθε τρόπο να βρίσκεται δίπλα στα ζώα που είχαν ανάγκη. Τα τραυματισμένα, τα κακοποιημένα, τα άρρωστα, τα γέρικα, τα μωρά. Εκεί ήταν. Ο φόβος της επιβίωσης δεν τον άφηνε αδιάφορο.
Δίπλα σε κάθε πλάσμα που πονούσε
Τα ζώα που έσωσε, βοήθησε, στείρωσε, θεράπευσε, χάρισε σπίτι – δεν μπορούν να μετρηθούν. Κάθε φορά που μάθαινε για κάποιο σε ανάγκη, έφευγε αμέσως για να το φροντίσει. Δεν το σκεφτόταν. Απλώς πήγαινε.
“Πρέπει να προλάβω”, έλεγε. “Δεν έχει χρόνο. Πονάει.”
Ήταν πάντα εκεί. Με ένα χάδι, με μια αγκαλιά, με το βλέμμα του που έλεγε “σε βλέπω”.
Έδωσε όλη του τη ζωή σε έναν αγώνα χωρίς παύση
Δεν σταματούσε ποτέ να μιλά για την ανάγκη προστασίας των ζώων. Προσπαθούσε να κινητοποιήσει αρχές και θεσμούς. Τις περισσότερες φορές έπεφτε σε τοίχο, αλλά δεν το έβαζε κάτω.
Η καθημερινότητά του ήταν γεμάτη εμπόδια. Υπήρχαν φορές που κάποιοι του δημιουργούσαν σοβαρά προβλήματα, απλώς γιατί δεν ήθελαν τα αδέσποτα. Ακόμη και τότε, χαμογελούσε. Και συνέχιζε.
Γιατί η διάσωση ενός πλάσματος του έδινε ευτυχία.
Η απώλεια που δεν ξεπερνιέται
Πριν μερικούς μήνες, ο Δημήτρης έχασε την αδερφή του σε τροχαίο. Ένας πόνος βουβός, που κουβαλούσε σιωπηλά, χωρίς ποτέ να τον επιβαρύνει στους άλλους. Εκείνος απλώς συνέχιζε να προσφέρει, να φροντίζει, να αγαπά.
Τώρα δεν είναι πια εδώ. Και μαζί του, τα ζώα έχασαν έναν υπερασπιστή τους. Εμείς, χάσαμε τον Δημήτρη μας.
Θα τον θυμόμαστε με την ίδια αγάπη που εκείνος έδινε καθημερινά.
Πηγή: topetmou.gr
Δείτε και αυτά- Κώστας Μπακογιάννης: Η ανάρτηση με τον γιο του, Παύλο, που προκάλεσε το σχόλιο της πρώην συζύγου του