Διάβασα την ιστορία της κυρίας Όλγας που ο Μπάμπης της, την έκλεψε από τον γάμο και την επομένη, την επέστρεψε στον άντρα της (βλ. εδώ).Στενοχωρήθηκα με αυτή την εξομολόγηση, μου ράγισε την καρδιά και…
Διάβασα την ιστορία της κυρίας Όλγας που ο Μπάμπης της, την έκλεψε από τον γάμο και την επομένη, την επέστρεψε στον άντρα της (βλ. εδώ).
Στενοχωρήθηκα με αυτή την εξομολόγηση, μου ράγισε την καρδιά και γι’ αυτό αποφάσισα να σας γράψω. Δεν έχουν όλες οι ιστορίες κακό τέλος. Η δική μου ιστορία, παρόμοια με της κυρίας Όλγας, είχε σαν “τέλος” μια υπέροχη οικογένεια.
Ήμουν χήρα με δυο μικρά παιδιά όταν γνώρισα τον έρωτα της ζωής μου. Ξέρω πως ίσως αυτό αδικεί τον άντρα μου, που πέθανε όμως δεν θέλω να πω ψέματα.
Με τον Μάνο γνωριστήκαμε στο μαγαζί που έπιασα δουλειά, εγώ υπάλληλος και αυτός ιδιοκτήτης του διπλανού μαγαζιού. Γίναμε ζευγάρι ένα βράδυ που δεν κατέβαιναν τα ρολά και τον φώναξα για βοήθεια. Τα ρολά του μαγαζιού κατέβηκαν και μαζί ανέβηκαν και της ζωής μας.
Τί να πρωτοπω γι’ αυτή τη σχέση; Έρωτας; Παραμύθι; Ταξίδια; Βόλτες; Αναμνήσεις; Εμπιστοσύνη; Και το πιο βασικό: Αγάπησε τα παιδιά μου σαν δικά του. Συχνά του έλεγα “μήπως θες να φύγεις να κάνεις δικά σου παιδιά” και μου έλεγε “τα δικά σου είναι και δικά μου, δεν πάω πουθενά”. Και δεν πήγε. Πήγα εγώ….
Ύστερα από 3 χρόνια μαζί , περάσαμε μια περίοδο που εκείνος είχε πολλά νεύρα. Κάτι με το μαγαζί που δεν πήγαινε καλά, κάτι προβλήματα με προμηθευτές, είχαμε κάπως “χαθεί”. Ερχόταν σπίτι και δεν με ακούμπαγε καν, με το ζόρι μας μιλούσε και όταν μιλάγαμε όλες μας οι συζητήσεις, καταλήγαν σε καυγά. Μια μέρα ήρθε στο κινητό του, ένα μήνυμα από μια πρώην του. “Σήμερα το βράδυ στις 9 είναι καλά;”. Έγινε της τρελλής!
Αρνήθηκε ότι έχει γίνει οτιδήποτε μεταξύ τους και ότι της είχε στείλει εκείνος γιατί έψαχνε νέους προμηθευτές. Μάλιστα μου είπε να πάω κι εγώ στο ραντεβού τους αλλά φυσικά εκ του ασφαλούς αφού με 2 παιδιά στο σπίτι δεν γινόταν. Του είπα ότι δεν ήθελα να πάει στο ραντεβού με μια πρώην του άσχετα αν ήταν για δουλειά δεν με ένοιαζε. Εκείνος μου είπε “εγώ θα πάω και κάνε ό,τι θες πρέπει να βρω νέους προμηθευτές αλλιώς θα κλείσω και θα μείνουμε στον δρόμο” και έτσι ήρθε το κερασάκι στην τούρτα και μετά από λίγες μέρες χωρίσαμε.
Δεν ήξερα από πού ξημερώνει η μέρα όταν έφυγε. Δεν μπορούσα καν να ανασάνω. Τα παιδιά δεν γνώριζαν, τους είχα πει ψέματα ότι είχε πάει ταξίδι για δουλειά. Σε εκείνα οφείλω ότι σηκωνόμουν το πρωί. Πολύ γρήγορα παραιτήθηκα από το μαγαζί που δούλευα για να μην τον βλέπω. Πήγαινα στον τάφο του άντρα μου και τον ρωτούσα τί να κάνω και έκλαιγα. Ήταν το μόνο μου στήριγμα εκείνο τον καιρό αφού από τότε που πέθανε οι “φίλες” χάθηκαν ως δια μαγείας. Κάποια ΣΚ κρατούσε τα παιδιά η μανα μου για λίγες ώρες και εγώ έπαιρνα το αμάξι και πήγαινα στο Σούνιο, στο μέρος που συνηθίζαμε να περπατάμε χέρι χέρι και να κάνουμε όνειρα. Έβαζα τέρμα Οικονομόπουλο, καπνιζα κι έκλαιγα. Αν με αγαπάς, να γυρίσεις μην αργήσεις, μην ξεχνάς….
6 μήνες μετά έκανα σχέση με ένα παλικάρι που γνωριστήκαμε σε κοινή παρέα. Δεν ήταν ο μεγάλος έρωτας αλλά ήταν μια κατάσταση σταθερή και ήσυχη, αυτό που (νόμιζα ότι) χρειαζόμουν εκείνο τον καιρό. Πιάστηκα από πάνω του για να ξεπεράσω τον Μάνο με τον οποίο δεν είχαμε καμία επαφή, ούτε τηλέφωνο, ούτε μήνυμα.Έτσι απλά 3 χρόνια μετά, πήραμε μια γόμα και τα σβήσαμε όλα. Ένα χρόνο μετά, ο νέος μου σύντροφος, μου έκανε πρόταση γάμου, δέχτηκα χωρίς να θέλω για να ξεφύγω και σε δύο μήνες περνούσαμε την πόρτα του δημαρχείου.
Την ώρα που ξεκινούσε ο δήμαρχος να λέει “Καλωσορίζουμε τους δημότες μας…” να, σαν σήμερα το θυμάμαι και γελάω, εμφανίστηκε ο Μάνος. Στάθηκε λίγο πιο πέρα, σε σημείο που να μπορώ να τον βλέπω. Μαρμάρωσα, μου κόπηκαν τα πόδια. Μου έκανε νόημα με τα μάτια δείχνοντάς μου την έξοδο σαν να μου έλεγε “Πάμε να φύγουμε”. Όπως ήμουν με το λευκό φόρεμα και τα λουλούδια στα μαλλιά, γυρίζω στον γαμπρό, του λέω ένα “συγγνώμη λάθος” παίρνω και τα παιδιά και μαζί με τον Μάνο φεύγουμε από το δημαρχείο. Κύριοι!
Μετά από ένα μήνα παντρευτήκαμε με δόξα και τιμή σε ένα εκκλησάκι στο Σούνιο και σήμερα έχουμε κάνει ένα παιδάκι μαζί. Ναι στενοχωριέμαι για εκείνο το παλικάρι και του ζητώ συγγνώμη, δεν του άξιζα. Θα ήταν όμως χειρότερα αν παντρευόμασταν ενώ αγαπούσα άλον, θα έτρωγα περισσότερο τον χρόνο του. Ο Μάνος είναι η ζωή μου μετά φυσικά από τις κόρες μου, στις οποίες εξηγήσαμε όσο μπορούσαμε τί είχε συμβεί και φυσικά λατρεύουν το νέο αδερφάκι τους.
Η ζωή είναι μικρή για να μην είστε με τους ανθρώπους που αγαπάτε πραγματικά. Ό,τι είναι να κάνετε, κάντε το χθες!
Λένα
Πηγή : singleparent.gr
Ακολουθήστε τις ειδήσεις του diaforetiko.gr στο Google News