Ο Γιώργος Αγγελόπουλος βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Όλα για τη Ζωή μας Vita» και μίλησε στον Μιχάλη Κεφαλογιάννη για τη σημασία της πίστης στη ζωή μας, σε μια συνέντευξη που εξαρχής προμηνυόταν ιδιαίτερη.Με την έναρξη της Μεγάλης Εβδομάδας πολλοί μπαίνουν σε μία διαδικασία εσωτερικότητας καθώς το «επιβάλλει» και το Πάσχα.«Για κάποιους μπορεί να μοιάζει παρωχημένο το να πιστεύεις στον Θεό, σε ά…
Ο Γιώργος Αγγελόπουλος βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Όλα για τη Ζωή μας Vita» και μίλησε στον Μιχάλη Κεφαλογιάννη για τη σημασία της πίστης στη ζωή μας, σε μια συνέντευξη που εξαρχής προμηνυόταν ιδιαίτερη.
Με την έναρξη της Μεγάλης Εβδομάδας πολλοί μπαίνουν σε μία διαδικασία εσωτερικότητας καθώς το «επιβάλλει» και το Πάσχα.
Ο Γιώργος Αγγελόπουλος για την πίστη, τα θαύματα και το θάνατο της μητέρας του
«Για κάποιους μπορεί να μοιάζει παρωχημένο το να πιστεύεις στον Θεό, σε άλλους όχι. Είναι καθαρά εσωτερική υπόθεση. Πιστεύω συνδέεται η πίστη στον εαυτό μας με την πίστη στον Θεό. Μία επιτυχία οφείλεται στην γνώση ή στην προσπάθεια. Οι πολλές επιτυχίες χρειάζονται την ανάλογη προσπάθεια. Η πίστη στον Θεό έχει να κάνει με την εσωτερική προετοιμασία για να έρθει και να συνδεθεί με την επίτευξη του στόχου μας ή μίας δοκιμασίας.
Από μικρός είχα αναζητήσεις και «γνώρισα» τον Θεό και τα μυστήρια. Τον αποκαλούμαι και στα εύκολα και στα δύσκολα. Μου δίνει ισορροπία, δεν είναι θέμα ανάγκης. Με βοηθάει να κάνω το οποιοδήποτε βήμα, με θωρακίζει. Ο Θεός δίδαξε με το παράδειγμά του την αγάπη. Αγάπη είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζεις την ζωή, τους ανθρώπους, τα ζώα. Είναι συνεχής ο αγώνας της πίστης», ανέφερε.
«Τελευταίο πράγμα που είχα ζητήσει από γνωστό μου πριν κλείσω το κινητό μου για το Survivor, ήταν να πάει να ανάψει ένα κερί στην εκκλησία και να το κερδίσω. Ο λόγος που το ζήτησα αυτό δεν ήταν φυσικά ούτε για να γίνω ηθοποιός, ούτε για να γίνω οτιδήποτε άλλο. Δεν είχα φανταστεί καν τι ακολουθεί από όλο αυτό και τι ευκαιρίες μπορεί να μου δοθούν. Είχα σκεφτεί όμως πως ήθελα να πάω κάπου και αν μου είναι ευλογημένο να βοηθηθώ και το οτιδήποτε με την οικογένεια μου είναι προς όφελος μου να γίνει. Και έγινε», τόνισε και πρόσθεσε:
«Βέβαια, εγκυμονούσαν και πάρα πολλοί κίνδυνοι μετά από αυτό. Η οποιαδήποτε ώθηση αρχικά, έκθεση στη συνέχεια και και ούτω καθεξής θέλει διαχείριση γιατί μπορεί να σε γκρεμίσει κιόλας η ταχύτητα αυτή με την οποία αναπτύσσονται τα πράγματα. Εκεί με βοήθησε μόνο η προσευχή, πρώτα απ’ όλα».
Ο Γιώργος Αγγελόπουλος παραδέχθηκε πως, «Έχω δει θαύματα δια ζώσης. Είναι ένα θαύμα η γυναίκα μου και το παιδί μου. προσευχήθηκα για να μου έρθει στην ζωή μου κάτι κάλο. Μέσα στην εκκλησία γνώρισα την Δήμητρα. Δεν «έβλεπα» αξιόλογους ανθρώπου που περνούσαν δίπλα μου».
«Ο Θεός που πιστεύω δεν με πρόδωσε ποτέ. Αντιθέτως πολλοί άνθρωποι που πίστευα θα ήταν δίπλα μου δεν είναι πια. Οι άνθρωποι αλλάζουν όχι ο Θεός. Έχω γίνει επιφυλακτικός γιατί δεν μπορώ να ελέγξω τους άλλους. Αισθάνομαι ευγνώμων. Δεν έχω χάσει την πίστη μου, εκτιμώ ό,τι έχω στην ζωή μου. αν οι άνθρωποι είχαν καταλάβει την δύναμη της προσευχής, πιστεύω πως θα είχαμε λιγότερα ποσοστά κατάθλιψης στον κόσμο», είπε.
«Πολύ πρόσφατα εμείς περάσαμε μια κατάσταση πολύ δύσκολη, αναφέρομαι στην απώλεια της μητέρας μου. Θα πω ακριβώς τι κάναμε. Προσωπικά έψαξα ό,τι χρειάστηκε, όπως και η οικογένεια μου, για την ιατρική της παρακολούθηση και την αντιμετώπιση από ιατρικής πλευράς αλλά πάντα ήμασταν κοντά στον Θεό με προσευχή. Από ένα σημείο και μετά η προσευχή ήταν διαφορετική γιατί δεν εξαρτιόταν από εμάς και προσευχόμασταν διαφορετικά, για τη σωτηρία της ψυχής της μητέρας μου», δήλωσε αρχικά ο Γιώργος Αγγελόπουλος.
«Σωματικά δηλαδή δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει. Από κει και πέρα δεν σημαίνει ότι η προσευχή ήταν άδοξη ή η μητέρα μου “τιμωρήθηκε” και όλα αυτά. Κάποια πράγματα ίσως γίνονται για να παραδειγματιστούμε, γιατί η μάνα μου ήταν πολύ παραδειγματική στον τρόπο που αντιμετώπισε αυτή τη δυσκολία. Ίσως για αυτό, λοιπόν, δίνω εγώ μια εξήγηση», επεσήμανε για να καταλήξει:
«Ίσως έπρεπε να “φύγει” για άλλους λόγους που δεν μπορώ να καταλάβω τώρα. Γιατί δεν φεύγουν μόνο άνθρωποι στα 58 τους, όπως έφυγε η μάνα μου, αλλά φεύγουν και νεότεροι άνθρωποι. Καταλήγω πάλι στο να μην αφήσουμε την προσευχή και τη θρησκεία ως τελευταία επιλογή στην καθημερινότητα μας».