Τον Δεκέμβριο του 1865, ένα οκτάχρονο αγόρι, ο Μερίτ, πέθανε από πυρετό. Η οικογένειά του ζούσε κοντά στο κοιμητήριο στην Οξφόρδη της Νέας Υόρκης, όπου ο πατέρας του, Ουίλιαμ, δούλευε ως αγρότης και χτίστης. Όπως τα περισσότερα μικρά παιδιά, ο Μερίτ φοβόταν πάρα πολύ το σκοτάδι – τόσο, που πριν πεθάνει, ζήτησε από τον πατέρα του να μην το θάψει στον τάφο, ώστε να μην είναι για πάντα στο σκοτάδι.Θέ…
Τον Δεκέμβριο του 1865, ένα οκτάχρονο αγόρι, ο Μερίτ, πέθανε από πυρετό. Η οικογένειά του ζούσε κοντά στο κοιμητήριο στην Οξφόρδη της Νέας Υόρκης, όπου ο πατέρας του, Ουίλιαμ, δούλευε ως αγρότης και χτίστης. Όπως τα περισσότερα μικρά παιδιά, ο Μερίτ φοβόταν πάρα πολύ το σκοτάδι – τόσο, που πριν πεθάνει, ζήτησε από τον πατέρα του να μην το θάψει στον τάφο, ώστε να μην είναι για πάντα στο σκοτάδι.
Θέλοντας να πραγματοποιήσει την ευχή του γιου τους, ο Ουίλιαμ έχτισε για τον Μερίτ έναν πολύ όμορφο τάφο που είχε ένα μικρό παραθυράκι, ώστε να μην χρειάζεται να ζει για πάντα στο σκοτάδι. Ενώ η κίνηση του πατέρα ήταν πολύ συγκινητική, υπήρχε ένα πρόβλημα. Με τις δεκαετίες, βάνδαλοι έσπαγαν συνέχεια το παράθυρο του μικρού μέχρι που στο τέλος αποφάσισαν να το αφήσουν σπασμένο.
Το 2013 όμως βρέθηκε κάποιος που νοιαζόταν αρκετά, ώστε να προσπαθήσει να το επισκευάσει. Ο Στέφαν, ένα 16χρονο αγόρι εντυπωσιάστηκε πάρα πολύ από την ιστορία του μικρού Μερίτ. “Η οικογένειά μου ανέφερε την ιστορία του μικρού όταν ήμουν 8 ή 9. Μεγαλώνοντας, η γιαγιά μου με πήγαινε με το αμάξι σε ιστορικούς τόπου και νεκροταφεία σε όλη την χώρα. Από τότε, πάντα με ενδιέφεραν τα ξεχασμένα τοπία.”
Ο Στέφαν είπε πως μερικά χρόνια μετά είδε το σπασμένο παράθυρο του τάφου και ένιωσε πως έπρεπε να το επισκευάσει. Αμέσως, άρχισε να μαζεύει χρήματα. “Μίλησα με το δημαρχείο και πήρα οικονομική βοήθεια για να επισκευάσω το σπασμένο τζάμι με πιο δυνατά υλικά. Βρήκα ακόμα και χρήματα για να καθαρίσω τον τάφο.”
Μετά από όλη την δουλειά, το αγόρι είπε πως το πιο όμορφο πράγμα με την ανακαίνιση του τάφου ήταν όλα τα δώρα που άφηνε ο κόσμος για τον μικρό Μέριτ. “Επισκέπτες αφήνουν παιχνίδια, λουλούδια και άλλα μικρά δώρα. Αντί να να έχει σπασμένα τζάμια και πεταμένες πέτρες, το νεκροταφείο τώρα έχει μία εντελώς διαφορετική εικόνα.”
Χάρη στον Στέφαν και όσους προσφέρονται εθελοντικά, μία ολόκληρη πόλη φροντίζει τον μικρό Μέριτ και το παράθυρό του! Κι επειδή ξέρουμε, ότι σας αρέσουν οι περίεργες ιστορίες, δείτε εδώ τι συνέβη σε μια μάνα όταν επισκέφτηκε τον τάφο του γιου της.